تشخیص دیابت

دیابت نوع 1 تنها حدود 5 تا 10 درصد از کل بیماری دیابت را تشکیل می­دهد. با این حال، بروز آن در سراسر جهان همچنان در حال افزایش است و پیامدهای کوتاه مدت و بلندمدت جدی دارد. این اختلال دارای یک جزء ژنتیکی قوی است که عمدتاً از طریق کمپلکس HLA به ارث می­رسد، اما عواملی که باعث شروع بیماری بالینی می‌شوند تا حد زیادی ناشناخته باقی می­مانند. مدیریت دیابت نوع 1 به بهترین وجه در چارچوب یک تیم بهداشتی چند رشته‌ای انجام می­شود و مستلزم توجه مداوم به جنبه‌های بسیاری از جمله تجویز انسولین، نظارت بر قند خون، برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی، و غربالگری برای عوارض مرتبط با دیابت است. این عوارض شامل بیماری‌های میکروواسکولار و ماکروواسکولار است که بیشترین عوارض و مرگ و میر مرتبط با دیابت نوع 1 را تشکیل می‌دهند. رویکردهای درمانی جدیدتر نتایج بهبود یافته را از نظر کنترل قند خون و کاهش خطرات ایجاد عوارض تسهیل کرده است.

415 میلیون نفر در سراسر جهان با دیابت زندگی می‌کنند و حدود 193 میلیون نفر به دیابت تشخیص داده نشده مبتلا هستند. دیابت نوع 2 بیش از 90 درصد از بیماران مبتلا به دیابت را تشکیل می‌دهد و منجر به عوارض میکروواسکولار و ماکروواسکولار می‌شود که باعث ناراحتی روانی و جسمی عمیقی برای بیماران و مراقبان می‌شود و بار زیادی را بر سیستم‌های مراقبت بهداشتی وارد می‌کند. علیرغم افزایش دانش در مورد عوامل خطر دیابت نوع 2 و شواهدی برای برنامه‌های پیشگیری موفق، بروز و شیوع این بیماری در سطح جهانی همچنان در حال افزایش است. تشخیص زودهنگام از طریق برنامه‌های غربالگری و در دسترس بودن درمان‌های ایمن و موثر با پیشگیری یا به تأخیر انداختن عوارض، عوارض و مرگ و میر را کاهش می‌دهد.